'รงค์ วงษ์สวรรค์ (Rong Wongsawan)

Last updated: 30 พ.ค. 2563  |  8654 จำนวนผู้เข้าชม  | 

'รงค์ วงษ์สวรรค์ (Rong Wongsawan)

ความน่าแปลกซึ่งอาจไม่แปลกสำหรับนักเขียนคนนี้คือเขาเป็นคนทำงานหนัก หลังจากเป็นนักเขียน เวลาของเขาส่วนมากหมดไปกับการค้นหาเพื่อพร้อมจะเขียนได้ทันทีและในทุกกรณี เพื่อนหลายคนรู้กันว่าเขากินเหล้าดุ สูบบุหรี่วันละไม่น้อยกว่า 60 มวน เหตุผลของคนกินเหล้าย่อมไม่เหมือนกัน หนึ่งในหลายเหตุผลของ ’รงค์ วงษ์สวรรค์ เขาค้นหาอะไรได้หลายอย่างในขณะเริ่มต้นเหล้าแก้วแรกจนถึงความเมาเพื่อจะนำมาเรียบเรียงในเวลาปรกติหรือเวลาทำงานของเขา

มีคนสงสัยเสมอ “คุณเขียนหนังสือเวลาไหน?”
เขาตอบ “เวลาไม่เมาน่ะซี”
เขียนหนังสือวันละอย่างน้อย 1 ชิ้น
“คุณมีความสุขกับการทำงานนักหรือ” ข้าพเจ้าเคยถาม
“บ้า! ผมรู้ว่าผมต้องทำงานเท่านั้น มันมีเรื่องที่ผมยังไม่ได้เขียนอีกมากมาย”

ในสังคมสับสนวุ่นวายและยอกย้อน ’รงค์ วงษ์สวรรค์ คงจะไม่ประสบความสำเร็จตามที่หมายถึงกันงดงามนัก จากการเป็นคนไม่สงวนท่าที โผงผาง ไม่เม้มความคิด และไม่รีรอในการออกความเห็น ร้ายกว่านั้น ไม่เคยแอบอ้างว่าเป็นคนดี ทั้งยังประจานตัวเองอย่างหน้าด้านที่สุดถ้าเราคุยกันถึงความเลว

  • เขาเป็นคนไม่มีกรอบและกฎเกณฑ์อันแน่นอน
  • ในหลายกรณีเขาจึงโดนกล่าวหา และเขายอมรับว่าเป็น ผู้หวั่นไหวกับครหาเหล่านั้น
  • เขาหยุดอายุตัวเองไว้เพียง 28
บางคนหมั่นไส้ ’รงค์ วงษ์สวรรค์ ยิ้มมุมปาก

“มันเป็นความทะลึ่งส่วนบุคคลของผมเท่านั้น แต่ผมว่าผมทะลึ่งน่ารัก”
เขาอาจจะหมายความหรือไม่หมายความตามนั้น

เขาวงเล็บ (หนุ่ม) ไว้ท้ายชื่อ และเคยให้เหตุผลค่อนข้างเศร้าก่อนพูดสัปดนหลายประโยคว่า “สงสารไอ้ห่า ’รงค์ วงษ์-สวรรค์ มันโว้ย!”

เขาขุ่นเคืองกับการทรยศหักหลัง ความไม่จริงใจ และเอารัดเอาเปรียบของผู้คนในสังคม ในกรณีที่ข้องเกี่ยวกับงานเขียน เขายอมรับว่าเกลียดนักวิจารณ์ หรือผู้ที่ทึกทักว่าเป็นนักวิจารณ์ (บางคน) เขาอยากเตะปัญญาชนบางคน ผู้พยายามทำร้ายเขาอย่างไม่เป็นธรรม เขาเกลียดนักอุดมคติจอมปลอม ผู้แอบอ้างว่าทำงานรับใช้ประชาชน แต่นั่งอยู่หลังแก้วเหล้าราคาแพง และพยายามยัดเยียดความคิดอลหม่าน

“คนพวกนั้นจะเรียกตัวเองว่าอย่างไร หรืออยู่ในคราบของอะไร” เขาว่า “คิดว่ามันเป็นหน้าที่ของเขาจะต้องพยายามกล่าวหาผู้อื่นว่าเป็นผู้มอมเมาจนถึงป้อนยาพิษให้กับประชาชน ถ้าใครก็ตามเสนอความบันเทิงในรูปแบบที่ขัดกับความคิดแฝงเล่ห์กลของเขา ระยำ!”

บันเทิง - ในทรรศนะของเขา - ’รงค์ วงษ์สวรรค์ ผู้ยอมรับว่าตนเป็นผู้เสนอความบันเทิงให้กับผู้อ่าน มันหมายความต่อไปได้ถึงความทุกข์ทรมานและความเศร้า การที่คนเราจะรู้จักความเศร้าไม่ง่ายนักเลย ตามความเห็นและการทำงานของเขา

“ผมไม่ต้องการคำสรรเสริญอาลัยอาวรณ์บนหลุมฝังศพ ใครอยากเยี่ยวรด หรือถ่มน้ำลายรด ถึงวันนั้นผมก็คงไม่รู้สึกเหม็น”
เขายิ้มรื่นเริง “เฮ้ย! คุณควรรู้อะไรอีกสักอย่าง คนที่จะทำอะไรพรรค์นั้นได้มีสองอย่าง ถ้าเขาไม่เป็นคนจริงใจที่สุดก็เป็นคนเสแสร้งบัดซบ เพื่ออะไรน่ะหรือ ผมไม่รู้”

เขาไม่เคยปฏิเสธป่าคอนกรีท แต่ถ้ามีเวลา เขาจะหลบซ่อนไปอยู่ตามโคนต้นไม้ในป่าเดือนละหลายวัน

“เปล่า! ผมไม่ได้หนีผู้คน บางอารมณ์ผมอยากฟังความอลหม่านของป่าเท่านั้น”

ข้าพเจ้าถาม “คุณคงรักป่ามาก”


’รงค์ วงษ์สวรรค์ กระซิบในกังวานคำรามและด้วยมาดของละคร “ผมรักตัวเองโว้ย!”


.. ,

เรียบเรียงจาก ‘นักเขียนผู้แสวงหาไม่สับสน ก่อนถึง 00.00 น.’ (เสมือนคำนำ ฉบับพิมพ์ครั้งแรก มีนาคม 2515) โดย 
นพพร บุณยฤทธิ์

.. ,

สำนักพิมพ์สมมติจัดพิมพ์งานเขียนเล่มสำคัญของ ’รงค์ วงษ์สวรรค์ ไว้ 2 เล่มด้วยกัน คือ 00.00 น.  และ ดอกไม้ในถังขยะ


สนใจคลิกสั่งซื้อ Set 'รงค์ วงษ์สวรรค์ รวมงานเขียนแคลสสิคของพญาอินทรีแห่งสวนอักษร ในราคาพิเศษ!!




หรือ Set 7 เล่ม นักเขียนรุ่นใหญ่


=====

อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับหนังสือ

'รงค์ วงษ์สวรรค์ | 00.00 น. บันทึกลับของพญาอินทรี

จาก 00.00 น. สู่ Parasite : ในความศิวิไลซ์ ฅนเราย่อมไม่มีสิทธิ์แม้แต่ของเน่าเหม็นในถังขยะ

Powered by MakeWebEasy.com
เว็บไซต์นี้มีการใช้งานคุกกี้ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและประสบการณ์ที่ดีในการใช้งานเว็บไซต์ของท่าน ท่านสามารถอ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ นโยบายความเป็นส่วนตัว  และ  นโยบายคุกกี้