Last updated: 1 Aug 2020 | 3036 Views |
"คุณพูดว่าผมนอนหลับไป 113 ปี"
"ถูกต้องคุณเวสท์ ส่วนผมนอนหลับไปราวๆ 6-7 ชั่วโมง"
"แล้วยังไงต่อ"
"คุณนอนหลับแล้วไปข้างหน้า ส่วนผมนอนหลับแล้วย้อนกลับหลัง"
-----------------------
นี่คือบทสนทนาสั้นๆ ของข้าพเจ้ากับ จูเลียน เวสท์ ชาวเมืองบอสตัน เราพบกันในหนังสือ มองกลับ (Looking Backward)
.
จูเลียน เวสท์ นอนหลับไปในปี ค.ศ.1887 แล้วตื่นลืมตาอีกครั้งในปี ค.ศ.2000 ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนไปจากเดิม เขาได้พบกับความรุ่งเรืองและความเจริญก้าวหน้ามากมายในเมืองที่เขาอยู่อาศัย
.
ทั้งหมดเป็นระบบ ระเบียบ และมีแบบแผนที่ดี ประชาชนทุกคนอยู่ในรัฐที่บริบูรณ์พร้อม -- ไม่ ไม่ใช่!! -- ไม่ใช่ในความหมายแบบ 'ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว' หรือประชากรอดออมพอเพียง' แต่ข้าพเจ้าหมายถึงว่า พวกเขาได้รับโอกาสและสรรพสิ่งต่างๆ จากรัฐเท่าเทียมกัน
.
แต่ดูนี่สิ...กับข้าพเจ้าที่นอนหลับไปเพียง 6-7 ชม. ของคืนก่อน กลับพบว่าเมื่อตื่นลืมตา เวลาพาข้าพเจ้าเดินย้อนกลับไปราวๆ 5 ปีที่แล้ว
.
ยังไงน่ะหรือ? -- ก็ข้าพเจ้านอนหลับไปในช่วงหัวค่ำของคืนวันที่ 5 มิถุนายน พ.ศ. 2562 ที่ผ่านมาแล้วพบว่า ตนเองตื่นมาในช่วง 22 พฤษภาคม พ.ศ.2557
.
พูดให้เห็นภาพก็คือ เดินทางย้อนหลังไปราว 5 ปี ข้าพเจ้าได้เห็นการหยุดชะงักงันของรัฐ การบริหารจัดการ การจับกุมลิดรอน และบริบทต่างๆ ที่ชัดเจนว่า 'ประชาชนเป็นเพียงฝุ่นผงและอากาศธาตุ'
.
ข้าพเจ้านึกอิจฉาคุณเวสท์อย่างเสียไม่ได้ เรื่องราวและสิ่งที่คุณเวสท์พบเจอในหนังสือ มองกลับ (Looking Backward) ชัดเจนเหลือเกินว่ามันไม่มีความใกล้เคียงใดๆ เลยกับสังคมที่ข้าพเจ้าดำรงอยู่ และขอสารภาพว่า ข้าพเจ้าก็ไม่ได้คิดว่าจะได้เห็นความใกล้เคียงนั้น มันยาก -- ยากกว่าอะไรทั้งหมดในความยากทั้งชีวิตที่ข้าพเจ้าเคยเผชิญมา
.
ถ้าคุณพอมีเวลา คุณลองทำความรู้จักคุณเวสท์และเรื่องราวของเขาผ่านวรรณกรรมเล่มนี้สิ แล้วมาบอกกับข้าพเจ้าดังๆ ว่ามันเป็นไปได้ -- แต่ไม่หรอก แค่คิดว่าเป็นไปได้มันก็เป็นไปไม่ได้แล้ว!!!
