SALE Online Bookfair

นิยายขนาดสั้นของ เบอร์ทรันด์ รัสเซลล์ นักเขียนรางวัลโนเบล

สาธกการเมืองไทยในวรรณกรรมโลก

หนังสือประวัติศาสตร์การเมืองไทย นิยายคำร้องทุกข์ของราษฎร และรวมบทบันทึกของหนุ่มสาวยุคนี้

หนังสือประวัติศาสตร์การเมืองไทย และรวมบทบันทึกของหนุ่มสาวยุคนี้

หนังสือรวมบทความวรรณกรรมวิจารณ์ทั้งไทยและเทศ

รวมบทบันทึกของยุคสมัยและเสียงสะท้อนแห่งความคับแค้นที่หนุ่มสาวห้ามพลาด

หนังสือรวมบทความประเด็นหลากหลายทั้งวรรณกรรม รัฐศาสตร์ ประวัติศาสตร์ ปรัชญา

เรื่องเล่า Thriller และ Suspense ใครคือผู้ก่อการแพร่โรคระบาดที่สั่นสะเทือนสังคม

“ร็องซีแยร์ เป็นนักคิดที่ได้รับอิทธิพลอย่างลึกซึ้งจากมาร์กซ์แต่กลับปฏิเสธสังคมวิทยาแบบมาร์กซิสต์โดยสิ้นเชิง, เป็นนักอัตภววิทยาผู้ไม่เชื่อในเรื่องของจิตสำนึก, นักทฤษฎีเกี่ยวกับสังคมหลังสมัยใหม่แต่ปฏิเสธปรัชญาภาษาของลีโยตาร์ด, นักทฤษฎีที่ศึกษาการครอบงำทางสังคมแต่วิพากษ์วิจารณ์ความคิดเรื่องอำนาจของฟูโกต์, นักสังคมวิทยาและนักประวัติศาสตร์ที่สนใจความทุกข์ยากของโลกแต่กลับวิจารณ์กระบวนทัศน์ที่มีชื่อเสียงของบูดิเยอร์, นักคิดที่ยอมรับในความเป็นอื่นแต่ปฏิเสธมโนทัศน์เรื่องความเข้าใจ, เป็นนักทฤษฎีในแนวเดอเลิซแต่กลับให้ความสำคัญกับตัวแสดงหรือผู้กระทำที่มีความคิดเห็นของตัวเองในการศึกษาความคิดทางการเมืองของเขา” ฌ็อง-ฟีลิปป์ เดอร็องตี (Jean-Philippe Deranty) หนังสือเล่มนี้แบ่งออกเป็น 5 บท ว่าด้วย 1. การเมือง (Politics) 2. การไม่เห็นด้วย (Disagreement) 3. การเมืองของสุนทรียศาสตร์ (The Politics of Aesthetics) 4. การเมืองของวรรณกรรม (The Politics of Literature) และ 5. บทสรุป: สุนทรียศาสตร์กับการเมือง (Conclusion: Aesthetics and Politics)

ด้วยบริบททางประวัติศาสตร์ของเยอรมนีในช่วงก่อนและหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 ส่งผลให้เกิดภาวะอันคุกรุ่นในเยอรมนี /// เวเบอร์จึงใช้โอกาสนี้พูดกับนักศึกษาเกี่ยวกับอำนาจทางการเมืองและนักการเมือง รวมไปถึง 'การเมืองของพรรคการเมือง' และ 'ความเป็นนักการเมืองโดยอาชีพ' /// คุณอาจจะได้พบว่า 'มาเฟียที่ถูกกฎหมาย' นั้นมีอยู่จริงและยังเชิดหน้าชูตาอยู่ในสังคมได้ - - - - ‘Politics as a Vocation’ หรือ ‘การยึดมั่นในอาชีพการเมือง’ เป็นเลคเชอร์หรือบทบรรยายให้นักศึกษาเสรีนิยมฝ่ายซ้ายในเยอรมนี // ว่ากันว่าบทบรรยายที่กินเวลาไม่นานนี้ และถูกถอดความมาเป็นหนังสือก็ไม่ได้มีความหนามากมายอะไรนัก แต่กลับเป็นชิ้นที่ถูกพูดถึงอยู่บ่อยครั้งและส่งอิทธิพลทางความคิดไปยังใครต่อใครอีกมากมาย! - - - - [...] โลกถูกปีศาจควบคุมแล้ว และการที่ใครก็ตามเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการเมือง กล่าวคือ ใครก็ตามที่เข้าไปเกี่ยวข้องกับอำนาจและใช้ความรุนแรงเป็นวิถีทาง ก็เท่ากับว่าเขาคนนั้นได้ทำสัญญากับพลังของซาตานไปแล้ว ดังนั้น จากการกระทำของเขา ย่อมไม่ใช่เรื่องจริงเลยสักนิดที่ว่า อะไรที่ดีจะนำไปสู่ผลลัพธ์ที่ดี และสิ่งที่มาจากอะไรที่ชั่วร้ายจะนำไปสู่ผลลัพธ์ที่เลวร้าย เพราะบ่อยครั้งมากที่การณ์มักออกมาในทางตรงกันข้าม ฉะนั้น สำหรับใครก็ตามที่ไม่ตระหนักถึงเรื่องนี้ ในความเป็นจริง เขาก็เป็นได้เพียงเด็กน้อยที่เล่นการเมืองอยู่เท่านั้น [...]

กล่าวได้ว่า ผลงานชิ้นนี้เป็นผลงานเกี่ยวกับกรัมชี่ที่ครอบคลุมที่สุดเล่มหนึ่งนับตั้งแต่ทศวรรษ 1980 ที่ทฤษฎีของกรัมชี่ได้เข้ามาในประเทศไทย การแนะนำกรัมชี่อย่างเป็นระบบ และการบรรยายเส้นทางความคิดของกรัมชี่ตั้งแต่ก่อนเข้าคุกถึงช่วงที่เขาอยู่ในคุก ทำให้เข้าใจกรัมชี่ได้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น รวมทั้งที่ผู้เขียนพยายามให้ผู้อ่านลองสวมบทบาทของกรัมชี่ เพื่อใช้กรอบคิดของเขาในการพิจารณาเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่ง ส่งผลให้หนังสือเล่มนี้น่าสนใจ โดยเฉพาะผู้ที่ต้องการศึกษากรัมชี่ย่อมไม่อาจพลาดด้วยปัจจัยข้างต้นเป็นแน่

A selection of Hemingway’s journalism

"...งานของเขามักจะเป็นการตั้งคำถามหรือเป็นการบอกเล่าเรื่องราวสามัญในชีวิตประจำวัน ครั้งหนึ่งเขาเคยกล่าวว่าหน้าที่ของกวีไม่ใช่หน้าที่ของนักบวชที่จะต้องเทศนาสั่งสอน ดังนั้นเขาจึงเลือกใช้คำ ใช้ประโยค ที่เรียบง่าย...บางประโยคคำถามของเขา อาจกลายเป็นประโยคบอกเล่าที่ไม่ต้องการคำตอบ และบางประโยคบอกเล่าของเขา ก็อาจจะกลายเป็นประโยคคำถาม (ที่สำคัญ)..." บางส่วนจากประวัติชีวิตและผลงาน ----------------------------- "ฉันไม่เชื่อเท่าๆ กับที่ฉันต้องเชื่อในเสียงทุกเสียงของมนุษย์ ทั้งที่เปล่งจากปากและหัวใจ... แต่ด้วยความเป็นมนุษย์ที่แท้จริง มีอะไรเสียดแทงจิตวิญญาณได้มากกว่าความหลงผิด หลงในความดีงาม หลงในความเลวร้าย และด้วยความยินดี หรือด้วยความสงสัย และด้วยความหวาดกลัว หรือด้วยความวิตก มนุษย์มักนำเสนอเสียงของตนออกมาเพื่อป่าวประกาศ เพื่อการหลอกลวงตนเอง และเพื่อหลอกลวงผู้อื่น" สมพงษ์ ทวี'

คนเรามีดวงตาเพียงสองดวง จะเกิดอะไรขึ้นหากมี 'ดวงตาที่สาม' เกิดขึ้นมา และมันปรากฏอยู่ที่หลังศีรษะ! ดวงตาหลังศีรษะ กวีนิพนธ์ของ จักรวาล สายธารธรรม เป็นเครื่องมือเพื่อการเบิกเนตรผู้อ่าน เป็นสหายนักปรัชญาที่พร้อมรับคำท้าทายในท่วงทีแห่งมิตร ------------------------------------------------------------- "ฉันยังไม่อยากตาย...แต่เขาบอกฉันทรมาน ฉันยังอยู่ต่อได้...หากเขาว่าฉันโกหก ฉันยังสบายดี...ทว่าเขาคิดฉันปลอบใจ ฉันถามว่านี่คือชีวิตฉันใช่หรือไม่...เขาบอกว่าจะคิดดู" บทกวี "การุณยฆาต"

กวีนิพนธ์เล่มเล็กๆ ของ อนุสรณ์ ติปยานนท์ แบ่งออกเป็นประเด็นย่อยๆ ที่ล้วนสัมพันธ์กับสถาปัตยกรรม สถาปัตยกรรมมิใช่สิ่งที่สถาปนิกควรคำนึงแต่เพียงอาชีพเดียว อนุสรณ์ได้ปลูกถ่ายคำถามแก่ผู้อ่านต่อสิ่งรอบตัว ที่ว่างบนลานหญ้าหน้าบ้านอาจหมายถึงอิสระเสรีที่รอคอยการเติมเต็มจากสิ่งมีชีวิตอื่น บันไดของสถานที่ทำงาน นั่นใช่เศษเสี้ยวของความพยายามในการผูกสัมพันธ์ระหว่างผู้คนหรือไม่ หรือ...ลูกดิ่งคือหลักฐานชิ้นสำคัญเพื่อยืนยันความเที่ยงแท้ของสรรพสิ่งกระนั้นหรือ ร่วมหาคำตอบระหว่างบรรทัดในกวีนิพนธ์ชื่อ เมืองเย็น ส่วนผลลัพธ์ทางความรู้สึกจะอิ่มเอมหรือซึมเซา ย่อมแตกต่างตามแต่ปัจเจกบุคคล

‘ฤดู’ เป็นช่วงเวลาหนึ่ง และเป็นคำแรกๆ ที่ทำให้ดาวหมุนเพราะลม และในโลกที่ดวงดาวหมุนเร็ว มีบางอย่างแช่มช้า เงียบงัน แววงาม ทั้งซ่อนตัวอยู่และเปิดเผยอย่างเด่นชัด สุดแท้แต่ว่าจะพบเจอความงดงามนี้ได้ด้วยตัวเองหรือไม่ ไม่เกินจริงที่จะกล่าวว่า กวีนิพนธ์สามบรรทัดเล่มนี้ จะทำให้หยุดนิ่งจากสิ่งเร้า ทบทวนเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิต และจัดการกับโมงยามที่ควรจะเป็นของตัวเองให้มากกว่าที่เคย ‘ฤดูร้อนยาวนานไม่สิ้นสุด’ กวีนิพนธ์ โดยนักเขียนหนุ่มนามปากกา ‘บรรทัดไม้’

การเขียนหนังสือเปรียบเสมือนการละเล่นกับถ้อยคำในวิถีที่แตกต่างกัน การเขียนนิยายมีองค์ประกอบมากมายทั้งตัวละคร ฉาก และการเล่าเรื่อง ทว่ามีงานเขียนรูปแบบหนึ่งที่เรียบง่ายเพียงสามบรรทัดเท่านั้น มันคือแคนโต้ แคนโต้กระทบผู้อ่านเพียงสามจังหวะ และสั่นสะเทือนต่อเนื่องในใจผู้อ่าน ซึ่งสิ้นสุดลงที่บรรทัดใดก็มิอาจทราบได้ แคนโต้ของ ฟ้า พูรวรลักษณ์ เป็นเช่นนั้น สั้นกระชับ-กระทบกระเทือน

การหลอกล่อให้ 'หลงกล' คือความโปรดปรานของ อุเทน มหามิตร เขาแสดงสดในสถานที่ต่างๆ ออกเดินทางค้นหาผู้ชมขี้สงสัยที่ชื่นชอบการไขรหัส และ...ในครั้งนี้ อุเทนไม่ได้มาด้วยตนเอง ทว่าเขากลับเสกรูปคำ ประโยค วลี (และบางสิ่งที่นิยามไม่ได้) ให้ปรากฏเบื้องหน้าผู้อ่าน ด้วยมายากลทางภาษาทั้ง 52 วิธี ในรูปแบบของหนังสือที่ชื่อ หมวกทรงกลมลอยวนรอบกรวยฝน "...เมื่อเวทมนตร์ถูกสะกด ผู้ชมอาจจะลุกออกจากเก้าอี้ หรืออีกที ผู้อ่านอาจพยายามสุดลิ่มทิ่มประตูที่จะสะกดคำเรียงซ้อนความมหัศจรรย์ขนาดย่อเหล่านี้ ซึ่งส่วนใหญ่อยู่เหนือการควบคุม..." อุเทน มหามิตร

นวนิยายก่อเกิดขึ้นจากบันทึกไพร่ชาวไทดำ ที่ นิธิ นิธิวีรกุล บังเอิญพบที่เชียงใหม่ และถอดความออกมาเป็นภาษากลาง นี่ไม่ใช่บทบันทึกประวัติศาตร์เพียงเท่านั้น แต่ยังเป็นสิ่งกระตุ้นเตือนผู้อ่านให้หวนนึกถึงอดีตกาลที่งดงาม มิใช่ปัจจุบันที่ผู้คนถือว่ามีความเจริญและพัฒนายิ่งขึ้น แท้จริงแล้วเราอยู่กับความเจริญจริงหรือ ชีวิตผู้คนและความสัมพันธ์ระหว่างสรรพสิ่งได้เปลี่ยนแปลงไปเช่นใด เราเคยคิดหรือไม่ การมองเห็นอันพร่ามัวขณะอ่าน น้ำตาปารวตี นั้นอาจเกิดจากน้ำตาที่ไหลรินออกมา ทุกการกระทำมักมีเหตุและผลเสมอ น้ำตาหยาดนั้นก็เช่นนั้น มันอาจไหลเพื่อชำระบางสิ่งที่บดบังเราอยู่ก็ได้มิใช่หรือ

เรื่องเล่าปกติในเรื่องราวที่ผิดเพี้ยน เป็นเพียงความดาษดื่นทว่ากลับรุนแรง!

บางเรื่องเล่าของ 'เลือน' เป็นบทตอนที่ขาดหายและแหว่งวิ่น บางเรื่องราวของ 'เลือน' รู้ที่มาที่ไป ทว่าไม่ชัดเจนแจ่มแจ้ง บางเหตุการณ์ของ 'เลือน' อุบัติขึ้นท่ามกลางความคลุมเครือ! ความสับสน ความคลุมเครือ ไม่ร้อยเรียงเข้ากัน ไม่เป็นระเบียบ คือเสน่ห์สำคัญยิ่งของงานเขียนขนาดยาวเล่มนี้ 'เลือน' เล่าเรื่องชายคนหนึ่ง ที่ถูกเรียกว่า 'เขา' โดยผู้เขียนสร้างเรื่องให้ตัวละครไร้ชื่อนี้ไปพบเจออะไรต่อมิอะไรในแบบ 'เปิดพื้นที่' ให้ผู้อ่านต้องอ่านอย่างระมัดระวัง เพราะผู้เขียนเลือกจัดการกับเรื่องเล่าขนาดยาวนี้อย่างจงใจให้ขาดวิ่น เว้นระยะไม่ต่อเนื่อง ออกแบบให้เรื่องเล่าไม่สมบูรณ์อย่างมีชั้นเชิง วิพากษ์ประวัติศาสตร์การเมืองอย่างแยบคาย กระชากความจริงและความพร่าเลือนออกมาตีแผ่ตรงหน้าอย่างปิดบังมิดเม้น ไม่เปิดเผย แต่ทิ้งร่องรอยให้ผู้อ่านพบเจอกับความหมายด้วยตัวเอง! ไม่เกินความจริงแต่อย่างใด หากจะกล่าวว่า ถ้าจะศึกษาวรรณกรรมไทยร่วมสมัย 'เลือน' จำเป็นต้องอยู่ในรายชื่ออย่างแน่นอน! อติภพ ผู้เขียน ‘เลือน' พูดถึงงานชิ้นนี้ว่า "เลือนเป็นเหมือนการสนทนากับอดีต เป็นการปะทะสังสรรค์กับงานเขียนรุ่นก่อนหน้า และเป็นความพยายามที่จะรื้อฟื้นเนื้อความบางอย่างขึ้นจากซากผงฝุ่นละอองที่จับต้องแทบไม่ได้แล้ว เลือนคงเปรียบเหมือนกับการโปรยฝุ่นผงเหล่านั้นลงต่อหน้าผู้อ่านท่ามกลางลมแรง มันเป็นละอองของอดีต เป็นเถ้าธุลีของความทรงจำที่เลือนราง"