หนังสือ : สิ่งที่ควรค่ากับความทรงจำของคุณ (ตอนที่ 4)

[ ตอนที่ 4 ]

คุณอาจคิดว่านักเขียนคือคนคนหนึ่งที่พรั่งพรูถ้อยคำ จดจารห้วงคิด และสนทนากับผู้อ่านผ่านตัวอักษร ไม่ใช่...กล่าวเพียงเท่านั้นก็ดูหยาบกระด้างและฉาบฉวยเกินไป หนังสือที่พวกเขาได้ฝากไว้แก่บรรณพิภพไม่ใช่ทำหน้าที่เพียงแค่ส่งเสียงให้ก้องกังวาน

สิ่งนี้ไม่ได้เป็นเพียง 'สื่อ' เพื่อส่งสารบางอย่าง แต่ผลงานของพวกเขาจะต้องเป็นพื้นที่รวบรวมปึกกระดาษที่ดูดซับความจริงของชีวิตไว้ภายใน

นักประพันธ์เหล่านี้มีพันธะต่อการเขียน ไม่บิดพลิ้วต่อข้อเท็จจริง และเป็นอิสระต่อพันธนาการทั้งปวง ในห้วงชีวิตของเหล่านักประพันธ์...หนังสือคือบางสิ่งบางอย่างที่ประจักษ์ชัดในกระจกที่พวกเขาต้องสบตาทุกเมื่อเชื่อวัน



มันคือความรู้สึกนึกคิดที่แท้ เป็นความรู้ เป็นมุมมอง ที่มีเพียงเปลวแดดเป็นพยานรู้เห็นและโลกใบนี้อนุญาตให้พวกเขาครอบครอง

"นี่คือสิ่งสูงสุดของเรา เราก็เฉกเช่นคนอื่น เรากินดื่ม นอนหลับ รักใคร่ เกลียดชัง...ชีวิตของเรานั้นเป็นเพียงไอละอองล่องลอย แต่มันคือสิ่งที่เราเห็นและรับรู้ และในบางเสี้ยวแห่งชีวิตของเรา สิ่งนี้ควรค่ากับความทรงจำของคุณ"

--- นี่คือ 'งานเขียน' ของนักประพันธ์

ในความเป็นนักเขียน ไม่ว่าชีวิตของพวกเขาจะเคลื่อนไหวด้วยความเข้มข้นหรือบางเบาเพียงไร ทุกถ้อยคำที่พวกเขาจารึกไว้ เราเรียกมันว่า 'หนังสือ'